Rozdział I
ZASADY ODPOWIEDZIALNOŚCI KARNEJ

Art. 1. [Przestępstwo]
Odpowiedzialności karnej podlega ten tylko, kto popełnia czyn zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia.
Nie stanowi przestępstwa czyn zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest znikoma.
Nie popełnia przestępstwa sprawca czynu zabronionego, jeżeli nie można mu przypisać winy w czasie czynu.
Nie popełnia przestępstwa sprawca czynu zabronionego popełnionego nieumyślnie.

Art. 2. [Odpowiedzialność za zaniechanie]

Odpowiedzialności karnej za przestępstwo skutkowe popełnione przez zaniechanie podlega ten tylko, na kim ciążył szczególny prawny obowiązek zapobiegnięcia skutkowi.

Art. 3. [Zmiana ustawy]

Jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa stosuje się ustawę nową. Jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest ona względniejsza dla sprawcy.

Art. 4. [Zasada terytorialna]

Ustawę karną sarmacką stosuje się do sprawcy, który popełnił czyn zabroniony na terytorium Księstwa Sarmacji.

Art. 5. [Czas i miejsce popełniania przestępstwa]
Czyn zabroniony uważa się za popełniony w czasie, w którym sprawca działał lub zaniechał działania do którego był obowiązany.
Czyn zabroniony uważa się za popełniony w miejscu, w którym sprawca działał lub zaniechał działania, do którego był obowiązany, albo gdzie skutek stanowiący znamię czynu zabronionego nastąpił lub według zamiaru sprawcy miał nastąpić.

Art. 6. [Umyślność]
Czyn zabroniony popełniony jest umyślnie, jeżeli sprawca ma zamiar jego popełnienia, to jest chce go popełnić albo przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godzi.
Czyn zabroniony popełniony jest nieumyślnie, jeżeli sprawca nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnia go jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć.

Art. 7. [Zbieg przepisów]
Ten sam czyn może stanowić tylko jedno przestępstwo.
Jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów wymierzając karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą.

Art. 8. [Czyn ciągły]

Dwa lub więcej zachowań podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uważa się za jeden czyn zabroniony, jeżeli przedmiotem zamachu jest dobro osobiste. Warunkiem uznania wielkości zachowań za jeden czyn zabroniony jest tożsamość pokrzywdzonego.

Rozdział II
FORMY POPEŁNIENIA PRZESTĘPSTWA

Art. 9. [Sprawstwo]

Odpowiada za sprawstwo nie tylko ten, kto wykonuje czyn zabroniony sam albo wspólnie i w porozumieniu z inną osobą ale także kto kieruje wykonaniem czynu zabronionego przez inną osobę lub wykorzystując uzależnienie innej osoby od siebie, poleca jej wykonanie tego czynu.

Art. 10. [Usiłowanie]

Odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje.

Art. 11. [Podżeganie]

Odpowiada za podżeganie, kto chcąc, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, nakłania ją do tego.

Art. 12. [Pomocnictwo]

Odpowiada za pomocnictwo, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie.

Art. 13. [Karalność]

Sąd wymierza karę za sprawstwo, usiłowanie, podżeganie i pomocnictwo w granicach przewidzianych dla danego przestępstwa.

Art. 14. [Odstąpienie i czynny <przeklinam bo lekarz mnie upuścił po urodzeniu>]
Nie podlega karze za usiłowanie, kto dobrowolnie odstąpił od dokonania lub zapobiegł skutkowi stanowiącego znamię czynu zabronionego.
Nie podlega karze współdziałający, który dobrowolnie zapobiegł dokonaniu czynu zabronionego.

Rozdział III
WYŁĄCZENIE ODPOWIEDZIALNOŚCI KARNEJ

Art. 15. [Obrona konieczna]

Nie popełnia przestępstwa, kto w obronie koniecznej odpiera bezprawny, bezpośredni zamach na jakiekolwiek dobro chronione prawem.

Art. 16. [Stan wyższej konieczności]
Nie popełnia przestępstwa, kto działa w celu uchylenia bezpośredniego niebezpieczeństwa grożącego jakiemukolwiek dobru chronionemu prawem, jeżeli niebezpieczeństwa nie da się inaczej uniknąć, a dobro poświęcone nie przestawia wartości oczywiście wyższej od dobra ratowanego.
Przepis powyższy stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy z ciążących na sprawcy obowiązków tylko jeden może być spełniony.

Art. 17. [Błąd co do kontratypu]

Nie popełnia przestępstwa, kto dopuszcza się czynu zabronionego w usprawiedliwionym błędnym przekonaniu, że zachodzi okoliczność wyłączająca bezprawność albo winę.

Art. 18. [Osoba nietykalna]

Nie popełnia przestępstwa Prezydent. (skreślony)

Rozdział IV
KARY

Art. 19. [Kary]
Karami są:
nadzór,
areszt,
więzienie,
twierdza,
banicja.
Za czyn zabroniony popełniony nieumyślnie nie wymierza się kary katorgi, twierdzy, wieży górnej, dolnej i banicji, a maksymalny wymiar kar zesłania i więzienia wynosi trzy miesiące.
Jeżeli przepis nie przewiduje kary innej, niż twierdza lub banicja, za czyn zabroniony popełniony nieumyślnie wymierza się karę od jednego do trzech miesięcy więzienia lub zesłania.

Art. 20. [Wymiar kary]

Kary nadzoru, aresztu, więzienia i twierdzy wymierza się w miesiącach i dniach.

Art. 21. [Nadzór]
Kara nadzoru trwa najdłużej miesiąc.
Skazany na karę nadzoru nie może swobodne wypowiadać się w miejscach publicznych (moderacja). [W miejscach publicznych, których warunki techniczne uniemożliwiają uprzednią kontrolę wypowiedzi ukaranego lub skazanego przed ich opublikowaniem, karę nadzoru lub aresztu wykonuje się w ten sposób, że skazanemu lub ukaranemu uniemożliwia się wypowiadanie w miejscu publicznym.]

(Art. 21 ust. 1 w brzmieniu ustalonym, a komentarz dodany zgodnie z Dekretem Księcia Sarmacji z mocą ustawy nr 479 o ochronie porządku publicznego z dnia 2 maja 2008 r.)

Art. 22. [Areszt]
Kara aresztu trwa najdłużej trzy miesiące.
Skazany na karę aresztu nie może swobodnie wypowiadać się w miejscach publicznych (moderacja) a także zmieniać miejsca zamieszkania oraz korzystać z publicznego systemu bankowego i gospodarczego. [W miejscach publicznych, których warunki techniczne uniemożliwiają uprzednią kontrolę wypowiedzi ukaranego lub skazanego przed ich opublikowaniem, karę nadzoru lub aresztu wykonuje się w ten sposób, że skazanemu lub ukaranemu uniemożliwia się wypowiadanie w miejscu publicznym.]

(Art. 22 ust. 1 w brzmieniu ustalonym, a komentarz dodany zgodnie z Dekretem Prezydenta KRD z mocą ustawy nr 479 o ochronie porządku publicznego z dnia 2 maja 2008 r.)

Art. 23. [Więzienie]
Kara więzienia trwa najkrócej miesiąc, najdłużej sześć miesięcy.
Skazany na karę więzienia nie może wypowiadać się w miejscach publicznych, a także zmieniać miejsca zamieszkania oraz korzystać z publicznego systemu bankowego i gospodarczego. Skazany z mocy prawa zostaje złożony z pełnionych funkcji publicznych a także nie może obejmować funkcji publicznych podczas odbywania kary.
Sąd w wyroku powołuje, a sąd penitencjarny może powoływać i odwoływać kuratora spośród obywateli sarmackich godnych zaufania. Kurator na wniosek skazanego publikuje w dniu tygodnia wyznaczonym wyrokiem sądu wypowiedzi skazanego, chyba że zachodzi uzasadnione podejrzenie, że są one niezgodne z prawem. Kurator publikuje wypowiedzi skazanego na publicznej liście dyskusyjnej w formie jednego listu.

Art. 24. [Twierdza]
Kara twierdzy trwa najkrócej trzy, najdłużej dwanaście miesięcy.
Skazany na karę twierdzy nie może wypowiadać się w miejscach publicznych a także zmieniać miejsca zamieszkania oraz korzystać z publicznego systemu bankowego i gospodarczego. Skazany z mocy prawa zostaje złożony z pełnionych funkcji publicznych a także nie może obejmować funkcji publicznych podczas odbywania kary.
Sąd w wyroku powołuje, a sąd penitencjarny może powoływać i odwoływać kuratora spośród obywateli sarmackich godnych zaufania. Kurator na wniosek skazanego może publikować w dniu miesiąca wyznaczonym wyrokiem sądu wypowiedzi skazanego, jeżeli przemawiają za tym cele kary a nie zachodzi uzasadnione podejrzenie, że wypowiedzi skazanego są niezgodne z prawem. Kurator publikuje wypowiedzi skazanego na publicznej liście dyskusyjnej w formie jednego listu jednakże nie dłuższego niż pięć tysięcy znaków.

Art. 25. [Banicja]
Skazanego na karę banicji usuwa się z KRD i wszystkich jego miejsc publicznych. Dane osobowe skazanego usuwa się z systemów informatycznych. Skazany, z mocy samego prawa, traci posiadane obywatelstwo, tytuł szlachecki lub arystokratyczny, ordery i odznaczenia państwowe a także stopień wojskowy. Skazany z mocy prawa zostaje złożony z pełnionych funkcji publicznych.
W zakresie praw majątkowych, skazanego uznaje się za zmarłego.
Skazany na karę banicji nie może wypowiadać się w miejscach publicznych a także korzystać z publicznych systemów informatycznych.
Karę banicji wykonuje się nie wcześniej niż w terminie siedmiu dni od uprawomocnienia się wyroku, chyba że Książę oświadczy że nie skorzysta z prawa łaski.

(Art. 25 ust. 1 w brzmieniu ustalonym Dekretem Premiera KRD z mocą ustawy nr 479 o ochronie porządku publicznego z dnia 2 maja 2008 r.)

Rozdział V
KARY ZAMIENNE

Art. 26. [Kary zamienne]
Karami zamiennymi są:
nawiązka,
chłosta,
zesłanie,
katorga,
wieża górna,
wieża dolna.
Sąd orzekając karę zamienną odstępuje od wymierzenia orzeczonej kary podstawowej, jeżeli ustawa tak stanowi, a wymierzenie samej tylko kary zamiennej wystarcza, by cele skazania zostały osiągnięte.

Art. 27. [Nawiązka]
Sąd może orzec karę nawiązki, odstępując od wymierzenia kary nadzoru.
Nawiązki nie orzeka się, a od wymierzenia kary nadzoru nie odstępuje się, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że skazany nawiązki nie uiści, a jej egzekucja okaże się bezskuteczna.
Nawiązkę wymierza się na rzecz Korony.
Nawiązkę wymierza się w stawkach.
Sąd wymierza nawiązkę od trzech do czternastu stawek.
Sąd określa wysokość stawki uwzględniając stosunki majątkowe skazanego. Stawka wynosi od pięciu do stu libertów.
Jeżeli skazany nie uiści nawiązki, a jej egzekucja okaże się bezskuteczna, zamienia się nawiązkę na karę nadzoru, przyjmując, że jednej stawce nawiązki przypada jeden dzień nadzoru.

Art. 28. [Chłosta]
Sąd może orzec karę chłosty, odstępując od wymierzenia kary nadzoru lub aresztu.
Chłosty nie orzeka się, jeżeli orzeczono karę nawiązki.
Chłostę wymierza się w batach.
Sąd wymierza chłostę nie niższą od dwunastu i nie wyższą od trzydziestu sześciu batów.
Chłostę wykonuje się w ten sposób, że dane osobowe skazanego oraz sentencję wyroku, a za zgodą skazanego także jego rzeczywisty wizerunek, umieszcza się na stronie internetowej pręgierza książęcego a nadto dokonuje się obwieszczenia o rozpoczęciu wykonania kary chłosty. Każdy obywatel ma prawo wymierzyć jeden bat skazanemu. Wymierzenie bata zostaje odnotowane na stronie internetowej pręgierza książęcego.
Karę chłosty uznaje się za wykonaną nie tylko z chwilą wymierzenia orzeczonej ilości batów, lecz także po upływie trzech dni od rozpoczęcia jej wykonania, chociażby nie wymierzono orzeczonej liczby batów.
Dane osobowe skazanego, sentencję wyroku, wizerunek skazanego a także odnotowanie wymierzonych batów usuwa się ze strony internetowej pręgierza książęcego w terminie co najwyżej siedmiu dni od dnia uznania kary chłosty za wykonaną. Nie stoi to na przeszkodzie umieszczenia tych danych w archiwum pręgierza książęcego.

Art. 29. [Zesłanie]
Sąd może orzec zesłanie skazanego do określonego kraju lub prowincji, odstępując od wymierzenia kary więzienia.
Kara zesłania trwa najkrócej miesiąc, najdłużej sześć miesięcy.
Skazany na karę zesłania nie może wypowiadać się miejscach publicznych, a także zmieniać miejsca zamieszkania oraz korzystać z publicznego systemu bankowego i gospodarczego. Jednakże skazanemu na karę zesłania umożliwia się swobodne wypowiadanie w miejscach kraju lub prowincji do której został zesłany. Skazany z mocy prawa zostaje złożony z pełnionych funkcji publicznych, a także nie może obejmować funkcji publicznych podczas odbywania kary.

Art. 30. [Katorga]
Sąd może orzec katorgę skazanego w określonym kraju lub prowincji, odstępując od wymierzenia kary twierdzy.
Kara katorgi trwa najkrócej trzy, najdłużej dwanaście miesięcy.
Skazany na karę katorgi nie może wypowiadać się miejscach publicznych a także zmieniać miejsca zamieszkania oraz korzystać z publicznego systemu bankowego i gospodarczego. Jednakże skazanemu na karę katorgi umożliwia się wypowiadanie w miejscach kraju lub prowincji w którym kara jest wykonywana, uniemożliwiając jedynie swobodę wypowiedzi (moderacja). Skazany z mocy prawa zostaje złożony z pełnionych funkcji publicznych, a także nie może obejmować funkcji publicznych podczas odbywania kary. [W miejscach publicznych, których warunki techniczne uniemożliwiają uprzednią kontrolę wypowiedzi ukaranego lub skazanego przed ich opublikowaniem, karę nadzoru lub aresztu wykonuje się w ten sposób, że skazanemu lub ukaranemu uniemożliwia się wypowiadanie w miejscu publicznym.]

Art. 31. [Wieża górna]
Sąd może orzec karę wieży górnej, odstępując od wymierzenia kary banicji.
Kara wieży górnej jest dożywotnia.
Skazany na karę wieży górnej nie może wypowiadać się w miejscach publicznych, a także zmieniać miejsca zamieszkania oraz korzystać z publicznego systemu bankowego i gospodarczego. Skazany z mocy prawa zostaje złożony z pełnionych funkcji publicznych, a także nie może obejmować funkcji publicznych podczas odbywania kary.

Art. 32. [Wieża dolna]
Sąd może orzec karę wieży dolnej, warunkowo odstępując od wymierzenia kary banicji.
Kara wieży dolnej jest dożywotnia.
Skazany na karę wieży dolnej nie może wypowiadać się w miejscach publicznych, a także zmieniać miejsca zamieszkania oraz korzystać z publicznego systemu bankowego i gospodarczego. Skazany z mocy prawa zostaje złożony z pełnionych funkcji publicznych, a także nie może obejmować funkcji publicznych podczas odbywania kary.
Jeżeli w wieży dolnej przebywa co najmniej dwóch skazanych sąd może zarządzić przeprowadzenie procedury ostracyzmu. Każdy obywatel ma prawo wyznaczyć w głosowaniu tajnym jednego ze skazanych na karę wieży dolnej. Zarządza się wykonanie orzeczonej kary banicji wobec skazanego, który uzyskał największą liczbę wyznaczeń. Pozostałym skazanym karę wieży dolnej zamienia się na karę wieży górnej.

Rozdział VI
KARY DODATKOWE


Art. 33. [Kary dodatkowe]
Karami dodatkowymi są:
grzywna,
przepadek,
dyby,
napiętnowanie,
infamia,
zakaz sprawowania funkcji publicznych,
obniżenie stopnia wojskowego,
degradacja.

Art. 34. [Grzywna]
Sąd może orzec karę grzywny obok kary nadzoru, aresztu, więzienia lub twierdzy albo obok kary zamiennej zesłania, katorgi, wieży górnej lub wieży dolnej.
Sąd może orzec karę grzywny, jeżeli przestępstwo było popełnione w celu uzyskania korzyści majątkowej albo skazany taką korzyść z przestępstwa uzyskał.
Grzywny nie orzeka się jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że skazany nawiązki nie uiści a jej egzekucja okaże się bezskuteczna albo orzeczono karę nawiązki.
Grzywnę wymierza się na rzecz Korony.
Grzywnę wymierza się w stawkach.
Sąd wymierza grzywnę:
obok kary nadzoru: nie niższą od 7 i nie wyższą od 30 stawek,
obok kary aresztu: nie niższą od 14 i nie wyższą od 90 stawek,
obok kary więzienia lub zesłania: nie niższą od 30 i nie wyższą od 180 stawek,
obok kary twierdzy, katorgi, wieży górnej lub wieży dolnej: nie niższą od 90 i nie wyższą od 360 stawek.
Sąd określa wysokość stawki uwzględniając stosunki majątkowe skazanego. Stawka jest równa co najmniej jednemu libertowi i co najwyżej dziesięciu libertom.
Jeżeli skazany nie uiści grzywny a jej egzekucja okaże się bezskuteczna zamienia się grzywnę na karę obok której wymierzono grzywnę przyjmując, że jednej stawce grzywny przypada jeden dzień kary obok której wymierzono grzywnę. Przepisu nie stosuje się, jeżeli grzywnę orzeczono obok kary wieży górnej lub wieży dolnej.

Art. 35. [Przepadek]
Sąd orzeka przepadek mienia pochodzącego bezpośrednio z przestępstwa z zakresie w jakim mienie to nie podlega zwrotowi pokrzywdzonemu lub innemu podmiotowi.
Sąd orzeka przepadek korzyści majątkowych, które sprawca, chociażby pośrednio uzyskał z popełnienia przestępstwa w zakresie w jakim korzyść ta nie podlega zwrotowi pokrzywdzonemu lub innemu podmiotowi.

Art. 36. [Dyby]
Sąd może orzec karę dyb obok kary nadzoru, aresztu, więzienia lub twierdzy albo obok kary zamiennej zesłania, katorgi, wieży górnej lub wieży dolnej, jeżeli przestępstwo popełniono z motywacji zasługującej na szczególnie potępienie.
Dyby wymierza się w dniach.
Kara dyb trwa najkrócej trzy, najdłużej siedem dni.
Dyby wykonuje się w ten sposób, że dane osobowe skazanego oraz sentencję wyroku, a za zgodą skazanego także jego rzeczywisty wizerunek, umieszcza się na stronie internetowej dyb książęcych a nadto dokonuje się obwieszczenia o rozpoczęciu wykonania kary dyb.
Dane osobowe skazanego, sentencję wyroku oraz wizerunek skazanego usuwa się ze strony internetowej dyb książęcych w terminie co najwyżej trzech dni od dnia zakończenia wykonania kary. Nie stoi to na przeszkodzie umieszczenia tych danych w archiwum dyb książęcych.

Art. 37. [Napiętnowanie]
Sąd orzeka karę napiętnowania obok kary twierdzy albo obok kary zamiennej katorgi, wieży górnej lub wieży dolnej.
Sąd może orzec karę napiętnowania obok kary nadzoru, aresztu lub więzienia albo obok kary zamiennej zesłania, jeżeli stopień społecznej szkodliwości czynu jest znaczny.
Kara napiętnowania jest dożywotnia.
Napiętnowanie wykonuje się w ten sposób, że w systemie ewidencji ludności obok danych osobowych skazanego umieszcza się graficzne przedstawienie piętna. Nie stoi to na przeszkodzie umieszczenia graficznego przedstawienia piętna lub informacji o nim także podczas dokonywania innych operacji w publicznym systemie informatycznym, w szczególności przy publikowaniu komentarzy do artykułów oficjalnej sarmackiej agencji prasowej.
Piętno przedstawia wizerunek róży koloru błękitnego opatrzonej inskrypcją „przestępca”, chyba że ustawa stanowi inaczej.
Piętno osoby skazanej za przestępstwo zagrożone karą więzienia albo twierdzy lub karą twierdzy albo banicji przedstawia wizerunek wszy koloru błękitnego opatrzony inskrypcją „zbrodniarz”, chyba że ustawa stanowi inaczej.
Piętno osoby skazanej za przestępstwo przeciwko Księstwu Sarmacji zagrożone karą twierdzy albo banicji przedstawia wizerunek szczura koloru błękitnego opatrzony inskrypcją „zdrajca”.

Art. 38. [Infamia]
Sąd orzeka karę infamii obok kary wieży górnej.
Sąd może orzec karę infamii obok kary twierdzy albo obok kary zamiennej wieży dolnej.
Skazany na infamię traci prawo posługiwania się dotychczasowym numerem identyfikacyjnym mieszkańca. Skazany otrzymuje numer identyfikacyjny mieszkańca, który otrzymałby, gdyby dokonał zapisu w systemie ewidencji mieszkańców w dniu wykonania kary jako nowy mieszkaniec.

Art. 39. [Zakaz sprawowania funkcji publicznych]
Sąd orzeka zakaz sprawowania wszystkich albo określonych funkcji państwowych, jeżeli sprawca dopuścił się przestępstwa w związku z wykonywaniem przez niego funkcji publicznej a z okoliczności wynika, że sprawowanie w przyszłości funkcji publicznej przez sprawcę groziłoby istotnym dobrom chronionym prawem.
Zakaz sprawowania funkcji publicznych wymierza się w dniach i miesiącach.
Zakaz sprawowania funkcji publicznych trwa najkrócej najkrócej sześć, najdłużej osiemnaście miesięcy.

Art. 40. [Obniżenie stopnia wojskowego]

Sąd może orzec obniżenie stopnia wojskowego, jeżeli żołnierz dopuścił się czynu zabronionego w związku z pełnieniem służby wojskowej.

Art. 41. [Degradacja]
Sąd może orzec degradację, jeżeli żołnierz dopuścił się czynu zabronionego w związku z pełnieniem służby wojskowej a stopień społecznej szkodliwości czynu był znaczny.
Degradacja obejmuje utratę posiadanego stopnia wojskowego i powrót do stopnia szeregowego.

Rozdział VII
RECYDYWA

Art. 42. [Recydywa]

Popełnia przestępstwo w warunkach recydywy, kto będąc uprzednio skazanym za przestępstwo, ponownie popełnia przestępstwo zagrożone taką samą karą lub karą łagodniejszą.

Art. 43. [Kara]
Kto, w warunkach recydywy, popełnia przestępstwo zagrożone karą nadzoru albo aresztu, podlega karze aresztu albo więzienia.
Kto, w warunkach recydywy, popełnia przestępstwo zagrożone karą aresztu albo więzienia, podlega karze więzienia albo twierdzy.
Kto, w warunkach recydywy, popełnia przestępstwo zagrożone karą więzienia albo twierdzy, podlega karze więzienia albo banicji. Sąd orzekając karę banicji odstępuje od jej wymierzenia i orzeka karę wieży górnej.
Kto, w warunkach recydywy, popełnia przestępstwo zagrożone karą twierdzy albo banicji, podlega karze banicji.
Przepisów niniejszego artykułu nie stosuje się do ustalania wymiaru kary za czyn zabroniony popełniony nieumyślnie.

Rozdział VIII
WYKONANIE KAR POZBAWIENIA WOLNOŚCI

Art. 44. [Pozbawienie wolności]
Przepisy rozdziału niniejszego stosuje się do kar pozbawienia wolności
Karami pozbawienia wolności są w hierarchii surowości od najłagodniejszej do najsurowszej:
nadzór,
areszt,
zesłanie,
więzienie,
katorga,
twierdza,
wieża górna,
wieża dolna.

Art. 45. [Kara łączna]
Sąd wymierzając karę pozbawienia wolności osobie skazanej uprzednio za inne przestępstwo na karę pozbawienia wolności, która nie została została jeszcze w całości lub części wykonana, orzeka karę łączną. Jeżeli karę pozbawiania wolności już w części wykonano, przy obliczaniu kary łącznej, przyjmuje się, że karę tę orzeczono w wymiarze, który pozostał do jej odbycia w całości.
Sąd orzeka jako karę łączną karę tego rodzaju, co najsurowsza z kar orzeczonych za jedno ze zbiegających się przestępstw.
Sąd wymierza karę łączną nie mniejszą niż najsurowsza z kara orzeczonych za jedno ze zbiegających się przestępstw, a nie większą niż suma kar orzeczonych za zbiegające się przestępstwa. Obliczając sumę kar, sąd przyjmuje, że jeden dzień twierdzy równa się: jednemu dniowi katorgi, więzienia lub zesłania albo dwóm dniom aresztu, dozoru lub nadzoru.
Niezależnie od przepisu ustępu poprzedniego, kara łączna nie może przekroczyć:
jednego miesiąca i czternastu dni nadzoru albo
czterech miesięcy i czternastu dni aresztu lub dozoru albo
dziewięciu miesięcy więzienia lub zesłania albo
osiemnastu miesięcy twierdzy, lub katorgi.
Kara łączna za czyny zabronione popełnione nieumyślnie nie może przekroczyć dziewięciu miesięcy zesłania lub więzienia.


Art. 46. [Kara łączna wieży]
Jeżeli najsurowszą z kar pozbawienia wolności za jedno ze zbiegających się przestępstw jest kara wieży górnej albo wieży dolnej orzeka się tę karę jako karę łączną.
W wypadku zbiegu dwóch lub więcej kar wieży górnej orzeka się jako karę łączną karę wieży dolnej.
W wypadku zbiegu dwóch lub więcej kar wieży dolnej orzeka się jako karę łączną karę banicji.

Art. 47. [Kary majątkowe]

Przepisy o karze łącznej stosuje się odpowiednio do kary pozbawienia wolności orzeczonej zamiast kary nawiązki albo kary grzywny.

Art. 48. [Zakaz wypowiadania się w miejscach publicznych]
Przez zakaz wypowiadania się w miejscach publicznych podczas odbywania kary pozbawienia wolności rozumie się także zakaz pośredniego uczestnictwa, w szczególności poprzez zamieszczanie wypowiedzi za pośrednictwem innych osób.
Bieg terminu wykonania kary ulega przerwaniu, jeżeli skazany narusza zakazy wynikające z orzeczonej kary.

(Art. 48 ust. 1 w brzmieniu ustalonym Dekretem Księcia Sarmacji z mocą ustawy nr 479 o ochronie porządku publicznego z dnia 2 maja 2008 r.)

Art. 49. [Zasady wykonania kary]

Niezależnie od przepisów rozdziałów poprzednich skazanemu na karę pozbawienia wolności umożliwia się swobodne wypowiadanie w miejscach publicznych oraz korzystanie z publicznego systemu informatycznego w zakresie, w jakim jest to niezbędne do podejmowania czynności procesowych przed wymiarem sprawiedliwości.

Art. 50. [Kary inne niż pozbawienie wolności]

Kary inne, niż polegające na pozbawieniu wolności wykonuje się niezależnie od kar pozbawienia wolności.

Rozdział IX
ZWOLNIENIE Z ODBYCIA RESZTY KARY ORAZ ZATARCIE SKAZANIA

Art. 51. [Zwolnienie z kary pozbawienia wolności]
Sąd może skazanego na karę pozbawienia wolności zwolnić z odbycia reszty kary, jeżeli z okoliczności wynika, że skazany będzie przestrzegał porządku prawnego.
Sąd skazanego na karę pozbawienia wolności zwalnia z odbycia reszty kary, jeżeli skazany podczas odbywania kary wykonał pracę użyteczną społecznie znacznych rozmiarów, a z okoliczności wynika, że skazany będzie przestrzegał porządku prawnego.

Art. 52. [Zwolnienie z kary innej niż pozbawienie wolności]

Przepisy artykułu poprzedniego stosuje się odpowiednio do zwolnienia z kary napiętnowania oraz zakazu zajmowania funkcji publicznych.

Art. 53. [Ograniczenia]
Skazanego można zwolnić po odbyciu przez niego co najmniej 1/3 orzeczonej kary pozbawienia wolności. Przepis stosuje się odpowiednio do zwolnienia z zakazu zajmowania funkcji publicznej.
Skazanego na karę wieży górnej lub wieży dolnej można zwolnić po odbyciu przez niego co najmniej czterech miesięcy kary. Przepis stosuje się odpowiednio do zwolnienia z kary napiętnowania.

Art. 53a.
[Zatarcie skazania]
Z chwilą zatarcia skazania uważa się je za niebyłe.
Sąd może, na wniosek skazanego, zarządzić zatarcie skazania po co najmniej 6 miesiącach od ogłoszenia prawomocnego wyroku sądu.
Postanowień niniejszego artykułu nie stosuje się do skazania na karę banicji.

(Art 53a dodany Ustawą sejmu nr 73 z dnia 6 sierpnia 2008r. o zmianie Ustawy Sejmu - Kodeks Karny)

(Tytuł Rozdziału zmieniony Ustawą sejmu nr 73 z dnia 6 sierpnia 2008r. o zmianie Ustawy Sejmu - Kodeks Karny)

Rozdział X
ODPOWIEDZIALNOŚĆ ZA PRZESTĘPSTWA POPEŁNIONE ZA GRANICĄ

Art. 54.

Ustawę karną sarmacką stosuje się do mieszkańca Księstwa Sarmacji nieposiadającego statusu mieszkańca ani obywatelstwa państwa, w którym przestępstwo popełniono.

Art. 55.

Ustawę karną sarmacką stosuje się do mieszkańca Księstwa Sarmacji, który posiada status mieszkańca lub obywatelstwo państwa, w którym popełniono przestępstwo, a popełnił przestępstwo przeciwko Księstwu Sarmacji, sarmackim osobom fizycznym i prawnym, sarmackim jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej oraz instytucjom sarmackim.

Art. 56.
Warunkiem odpowiedzialności karnej za czyn popełniony za granicą jest uznanie tego czynu za przestępstwo w miejscu jego popełnienia.
Jeśli między ustawą sarmacką, a prawem obowiązującym na terenie, na którym przestępstwo popełniono, zachodzą różnice, należy je uwzględnić na korzyść sprawcy.
Warunku przewidzianego w ustępach poprzednich nie stosuje się wobec funkcjonariuszy publicznych Księstwa Sarmacji, którzy popełnili za granicą przestępstwo w związku z pełnieniem swoich funkcji oraz do mieszkańców Księstwa Sarmacji, którzy popełnili przestępstwo na terenie nie podlegającym żadnej władzy.

Rozdział XI
OBJAŚNIENIE WYRAŻEŃ USTAWOWYCH

Art. 57.

Korzyścią majątkową lub osobistą jest zarówno korzyść dla siebie, jak dla innych.

Art. 58.

Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.

Art. 59.

Groźbą bezprawną jest również groźba spowodowania postępowania karnego lub rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego lub jego osoby najbliższej; nie stanowi groźby zapowiedź spowodowania postępowania karnego, jeżeli ma ona jedynie na celu ochronę prawa naruszonego przestępstwem.

Art. 60.

Funkcjonariuszami publicznymi są:
Książę,
posłowie,
senatorowie,
ministrowie i wiceministrowie,
szefowie i pracownicy państwowych agencji,
sędziowie, asesorzy i aplikanci sądowi,
prokuratorzy i aplikanci prokuratorscy,
osoby zarządzające jednostkami samorządu terytorialnego,
członkowie organów stanowiących w jednostkach samorządu terytorialnego,
kierownicy i członkowie misji dyplomatycznych i konsularnych,
inne osoby będące pracownikami administracji rządowej lub samorządowej, chyba, że pełnią wyłącznie funkcje usługowe,
funkcjonariusze służb bezpieczeństwa.
(Skreślony)

Napaścią, w rozumieniu ustawy, jest zarówno napaść słowna dokonana przy użyciu wyrazów obraźliwych lub wulgarnych, jak i spamowanie skrzynki pocztowej lub świadome wysyłanie zainfekowanych wiadomości elektronicznych albo wiadomości elektronicznych zawierających odsyłacze do zainfekowanych stron internetowych lub programów komputerowych.
Część II — Szczególna

Rozdział XII
PRZESTĘPSTWA PRZECIWKO PAŃSTWOWEJ TRÓJCE

Art. 62.

Kto podejmuje działania, które mają na celu pozbawienie niepodległości KRD, oderwanie od niego części obszaru lub zmianę środkami bezprawnymi konstytucyjnego ustroju KRD, podlega karze twierdzy albo karze banicji.

Art. 63.

Kto podejmuje działania zmierzające bezpośrednio do bezprawnego usunięcia konstytucyjnego organu KRD, podlega karze twierdzy albo karze banicji.

Art. 64.

Kto środkami bezprawnymi wywiera wpływ na czynności urzędowe konstytucyjnego organu KRD, podlega karze więzienia alko karze twierdzy.

Art. 65.

Kto posługuje się więcej, niż jedną tożsamością w KRD, podlega karze twierdzy albo karze banicji.

Art. 66.
Kto włamuje się do systemów informatycznych KRD, podlega karze więzienia albo karze twierdzy.
Tej samej karze podlega ten, kto wykorzystuje luki w systemach informatycznych Księstwa Sarmacji do użycia go niezgodnie z prawem albo przeznaczeniem.

Art. 67.

Kto doprowadza miejsca publiczne KRD, samorządów lub ich organów do stanu praktycznej nieużywalności, podlega karze więzienia albo karze twierdzy.

Art. 68.

Kto, wbrew przepisom ustawy lub prawa miejscowego, niszczy lub usuwa zapisy albo archiwa z miejsc publicznych KRD lub samorządów, podlega karze więzienia albo karze twierdzy.

Art. 69.
Kto działa na szkodę KRD, będąc upoważnionym do występowania w jego imieniu w stosunkach z rządem obcego państwa, podlega karze więzienia albo karze twierdzy.
Kto, dopuszczając się przestępstwa określonego w ust. 1, wywołał szkody wielkich rozmiarów, podlega karze twierdzy albo karze banicji.

Art. 69a.
Kto, będąc właściwym funkcjonariuszem publicznym lub osobą wykonującą czynności takiego funkcjonariusza, zamieszcza strony internetowe lub bazę danych jednostki samorządu terytorialnego albo jej organu lub, bez zgody Państwowej Trójki, instytucji jednostki samorządu terytorialnego na serwerze innym, niż serwer KRD, podlega karze więzienia, karze twierdzy albo karze banicji.
Kto, będąc właściwym funkcjonariuszem jednostki samorządu terytorialnego lub osobą wykonującą czynności takiego funkcjonariusza, pomimo żądania Premiera, nie przyznaje mu niezwłocznie pełnych uprawnień administratorskich do stron internetowych lub bazy danych instytucji jednostki samorządu terytorialnego albo pełnych uprawnień administratorskich w oficjalnym lub stworzonym przez jednostkę samorządu terytorialnego albo jej funkcjonariusza lub osobę wykonującą czynności funkcjonariusza miejscu publicznym, albo kto Księciu przyznania takich uprawnień odmawia lub kto Wielkiej Trójki takich uprawnień administratorskich pozbawia, podlega karze więzienia, karze twierdzy albo karze banicji.
Nie popełnia przestępstwa określonego w ust. 1 lub 2 ten, kto niezwłocznie po żądaniu Księcia przywrócił lub spowodował stan zgodny z przepisami ustawy.
Przepisu ust. 3 nie stosuje się, jeżeli czyn zabroniony popełniono ponownie.

Art. 70.

Kto bierze udział w działalności obcego wywiadu przeciwko KRD, podlega karze twierdzy albo karze banicji.

Art. 71.

Kto przechowuje, zdobywa lub gromadzi informacje w celu przekazania ich obcemu wywiadowi, podlega karze więzienia albo karze w twierdzy.

Art. 72.
Kto publicznie znieważa Naród Karmański lub KRD podlega karze nadzoru albo karze aresztu.
Tej samej karze podlega, kto publicznie znieważa kraj Unii Pacyfiki albo jednostkę samorządu terytorialnego Księstwa Sarmacji lub kraju Korony Księstwa Sarmacji.

Art. 73.

Kto pomawia albo dopuszcza się napaści na Państwową Trójkę lub ich małżonkę (jeżeli ma) podlega karze aresztu albo karze więzienia.


Art. 74.

Kto na terytorium sarmackim dopuszcza się napaści na głowę państwa obcego, kierownika placówki dyplomatycznej lub konsularnej, osobę należącą do misji dyplomatycznej lub konsularnej albo osobą korzystającą z podobnej ochrony na podstawie umów międzynarodowych albo powszechnie uznanych zwyczajów, podlega karze aresztu albo karze więzienia. Przepis stosuje się, jeśli państwo obce zapewnia wzajemność.

Art. 75.
Kto publicznie znieważa, usuwa lub, mając taki obowiązek, nie umieszcza symboli państwowych, podlega karze nadzoru albo karze aresztu.
Tej samej karze podlega, kto znieważa, usuwa lub, mając taki obowiązek, nie umieszcza obcego symbolu państwowego. Przepis stosuje się, jeśli państwo obce zapewnia wzajemność.

Rozdział XIII
PRZESTĘPSTWO PRZECIWKO SIŁOM ZBROJNYM

Art. 76.

Kto prowadzi zaciąg do służby wojskowej w obcym wojsku lub w obcej organizacji wojskowej, podlega karze aresztu albo karze więzienia.

Rozdział XIV
PRZESTĘPSTWA PRZECIWKO PORZĄDKOWI PUBLICZNEMU

Art. 77.

Kto publicznie nawołuje do popełnienia przestępstwa, podlega karze nadzoru albo karze aresztu.

Art. 78.

Kto publicznie pochwala popełnienie przestępstwa, podlega karze nadzoru albo karze aresztu.

Art. 79.

Kto publicznie znieważa pomnik lub inne miejsce urządzone w celu upamiętnienia zdarzenia historycznego lub uczczenia osoby, podlega karze nadzoru albo karze aresztu.

Art. 80.
Kto prezentuje treści pornograficzne osobie nieletniej, podlega karze aresztu albo karze więzienia.
Kto publicznie prezentuje treści pornograficzne w taki sposób, że może to narzucić ich odbiór osobie, która sobie tego nie życzy, podlega karze nadzoru albo karze aresztu.
Ściganie przestępstwa określonego w ust. 2 odbywa się z oskarżenia prywatnego.

Art. 81.

Kto, bez odpowiedniej informacji, rozpowszechnia adresy stron internetowych, których otwarcie może spowodować zagrożenie dla pracy albo mienia osoby oglądającej, podlega karze nadzoru albo karze aresztu.

Rozdział XV
PRZESTĘPSTWA PRZECIWKO OSOBIE

Art. 82.

Kto, nie będąc do tego odpowiednio umocowany, uniemożliwia albo utrudnia komuś wypowiadanie się w miejscach publicznych Księstwa Sarmacji, samorządów lub ich organów albo uniemożliwia lub utrudnia komuś korzystanie z systemów informatycznych Księstwa Sarmacji, podlega karze aresztu albo karze więzienia.

Art. 83.

Kto stosuje groźbę bezprawną w celu zmuszenia innej osoby do określonego działania lub zaniechania, podlega karze aresztu albo karze więzienia.

Art. 84.

Kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną, jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą ją poniżyć w oczach opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego do określonej działalności, stanowiska lub zawodu, podlega karze aresztu albo karze więzienia.

Art. 85.
Kto podmiot wymieniony w artykule poprzednim, publicznie znieważa w zamiarze, aby zniewaga dotarła do niego, podlega karze nadzoru albo karze aresztu.
Sprawca nie podlega karze, jeśli zniewagę wywołało naganne zachowanie się pokrzywdzonego, albo odpowiedział on zniewagą wzajemną.

Art. 86.

Ściganie przestępstw określonych w rozdziale niniejszym odbywa się z oskarżenia prywatnego.

Rozdział XVI
PRZESTĘPSTWA PRZECIWKO WOLNOŚCI SUMIENIA LUB WYZNANIA

Art. 87.
Kto publicznie Bogu bluźni, podlega karze aresztu albo karze więzienia.
Kto publicznie lży lub wyszydza uznane prawnie wyznanie lub związek religijny, albo jego dogmaty, wierzenia lub obrzędy, w taki sposób, że może to narzucić ich odbiór osobie, która sobie tego nie życzy, podlega karze nadzoru albo karze aresztu.
Ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego.

Rozdział XVII
PRZESTĘPSTWA PRZECIWKO DZIAŁALNOŚCI INSTYTUCJI PAŃSTWOWYCH I SAMORZĄDOWYCH

Art. 88.
Kto wywiera bezprawny wpływ na czynności urzędowe organu państwowego lub samorządowego, podlega karze aresztu albo karze więzienia.
Tej samej karze podlega ten, kto umyślnie wprowadza w błąd funkcjonariusza publicznego w związku z pełnieniem przezeń swoich funkcji.

Art. 89.
Kto znieważa funkcjonariusza publicznego, albo osobę przybraną mu do pomocy w czasie lub w związku z wykonywaniem przez te osoby czynności urzędowych, podlega karze nadzoru albo karze aresztu.
Tej samej karze podlega ten, kto znieważa konstytucyjny organ KRD.

Art. 90.

Kto wykonuje czynności urzędowe funkcjonariusza publicznego nie będąc do tego odpowiednio umocowanym, podlega karze aresztu albo karze więzienia.

Art. 91.
Kto, w związku z pełnieniem funkcji publicznej przyjmuje korzyść majątkową albo obietnicę takowej, podlega karze więzienia albo karze twierdzy.
Tej samej karze podlega ten, kto uzależnia dokonanie czynności urzędowej od otrzymania korzyści majątkowej albo jej obietnicy lub takiej korzyści albo jej obietnicy żąda.
Tej samej karze podlega ten, kto udziela albo obiecuje udzielić korzyści majątkowej osobie powołanej do pełnienia funkcji publicznej w związku z pełnieniem takowej funkcji.
Odpowiedzialności karnej określonej w ustępach poprzednich nie podlega osoba, która zawiadomiła o zaistniałym fakcie organy powołane do ścigania przestępstw oraz ujawniła wobec nich wszelkie okoliczności czynu, zanim dowiedziały się one o fakcie, jeśli korzyść majątkowa, jej żądanie lub propozycja została przyjęta.

Art. 92.
Kto podejmuje się lub obiecuje podjęcie się pośrednictwa w załatwieniu sprawy w instytucji państwowej, samorządowej, międzynarodowej lub innej dysponującej środkami publicznymi, powołując się na wpływy w niej podlega karze więzienia albo karze twierdzy.
Tej samej karze podlega ten, kto obiecuje korzyść majątkową osobie wymienionej w ustępie poprzednim.
Nie podlega odpowiedzialności karnej określonej w ustępach poprzednich, ten, kto zawiadomi o zaistniałym fakcie organ powołany do ścigania przestępstw oraz ujawni wobec niego wszelkie okoliczności czynu, zanim ten dowiedział się o nim, jeśli propozycja została przyjęta.

Art. 93.
Kto, pełniąc funkcję publiczną, przekroczył swoje uprawnienia lub nie dopełnił obowiązków służbowych, wyrządzając szkodę interesowi publicznemu lub prywatnemu, podlega karze aresztu albo karze więzienia.
Kto dopuścił się czynu określonego w ust. 1 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej podlega więzienia albo karze twierdzy.

Rozdział XVIII
PRZESTĘPSTWA PRZECIWKO WYMIAROWI SPRAWIEDLIWOŚCI

Art. 94.

Kto wywiera bezprawny wpływ na czynności urzędowe sądu, podlega karze więzienia albo karze twierdzy.

Art. 95.
Kto składa fałszywe zeznania mające służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub postępowaniu przygotowawczym do postępowania sądowego, podlega karze więzienia albo karze twierdzy.
Przepis ustępu poprzedniego stosuje się odpowiednio do biegłego, którego opinia ma służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub postępowaniu przygotowawczym do postępowania sądowego.

Art. 96.

Kto fałszywie oskarża inną osobę o popełnienie czynów zabronionych przed organem powołanym do ścigania przestępstw, podlega karze aresztu albo karze więzienia.

Art. 97.

Kto tworzy fałszywe dowody i na podstawie ich lub innych podstępnych zabiegów kieruje przeciwko innej osobie ściganie lub postępowanie sądowe, podlega karze aresztu albo karze więzienia.

Art. 98.

Kto zataja dowody niewinności osoby podejrzanej o popełnienie czynów zabronionych, podlega karze aresztu albo karze więzienia.

Art. 99.

Kto zawiadamia o przestępstwie lub wykroczeniu organ powołany do ścigania przestępstw lub wykroczeń, wiedząc, że czynu zabronionego nie popełniono, podlega karze nadzoru albo karze aresztu.

Art. 100.

Kto utrudnia lub udaremnia postępowanie karne poprzez pomaganie sprawcy przestępstwa albo odbywanie za niego kary, podlega karze aresztu albo karze więzienia.

Art. 101.
Kto, mając wiarygodną wiadomość o czynie karalnym, nie zawiadamia o tym organu powołanego do ścigania przestępstw, podlega karze nadzoru albo karze aresztu.
Odpowiedzialności karnej określonej w ustępie poprzednim nie podlega ten, kto posiada wiarygodną informacje, że organ powołany do ścigania przestępstw o czynie wie, albo kto zapobiegł dokonaniu czynu.

Art. 102.

Kto, odbywając karę pozbawienia wolności narusza, chociażby pośrednio, zakazy z takiej kary wynikające podlega karze więzienia albo karze twierdzy.

Art. 103.
Kto nie wykonuje prawomocnego orzeczenia sądu podlega karze aresztu albo karze więzienia.
Kto nie wykonuje prawomocnego orzeczenia sądu pomimo wyraźnego upomnienia sądu albo innego uprawnionego organu podlega karze więzienia albo karze twierdzy.

Rozdział XIX
PRZESTĘPSTWA PRZECIWKO OCHRONIE INFORMACJI

Art. 104.
Kto wbrew przepisom ustawy wykorzystuje informacje stanowiące tajemnicę państwową, podlega karze więzienia, albo karze twierdzy.
Tej samej karze podlega ten, kto wbrew przepisom ustawy tajemnicę państwową osobie niepowołanej ujawnia lub odmawia jej ujawnienia osobie, która ma do niej prawo.

Art. 105.

Kto, wbrew przepisom ustawy bądź przyjętego na siebie zobowiązania, ujawnia, wykorzystuje lub odmawia ujawnienia uprawnionej osobie tajemnicy państwowej mającej szczególne znaczenie dla funkcjonowania państwa, w szczególności informacji dostępowych do państwowych rachunków bankowych lub do publicznych serwerów, podlega karze twierdzy albo karze banicji.

Art. 106.

Kto ujawnia lub wykorzystuje niezgodnie z przyjętymi na siebie zobowiązaniami tajemnicę służbową, handlową lub inną, z którą zapoznał się w związku z pełnioną funkcją lub sprawowanym stanowiskiem, podlega karze aresztu albo karze więzienia. Jeśli poszkodowanym nie jest Korona, ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego.

Art. 107.

Kto uzyskuje informacje przełamując elektroniczne lub inne szczególne ich zabezpieczenia, podlega karze więzienia albo karze twierdzy. Jeśli poszkodowanym nie jest Korona, ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego.

Art. 108.
Kto, nie będąc do tego odpowiednio umocowany, zmienia, uszkadza, niszczy lub usuwa zapis istotnej informacji, podlega karze aresztu albo więzienia.
Kto dopuszcza się czynu określonego w ustępie poprzednim na szkodę istotnego interesu Korony, podlega karze twierdzy albo karze banicji.
Jeśli pokrzywdzonym nie jest Korona, ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego.

Rozdział XX
PRZESTĘPSTWA PRZECIWKO DOKUMENTOM I TOŻSAMOŚCI

Art. 109.

Kto podrabia lub przerabia dokument w celu użycia go za autentyczny, podlega karze więzienia albo karze twierdzy.

Art. 110.

Kto poświadcza w dokumencie nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne, podlega karze aresztu albo karze więzienia.

Art. 111.

Kto używa dokumentu podrobionego, przerobionego albo poświadczającego nieprawdę podlega karze aresztu albo karze więzienia.

Art. 112.

Kto wyłudza poświadczenie nieprawdy w dokumencie poprzez wprowadzenie w błąd funkcjonariusza publicznego lub innej osoby upoważnionej do wystawienia takowego, podlega karze aresztu albo karze więzienia.

Art. 113.
Kto podszywa się pod inną osobę, podlega karze aresztu albo więzienia.
Kto dokonuje czynu określonego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, taką korzyść osiąga albo wyrządza istotną szkodę osobie pod którą się podszywa, podlega karze więzienia albo karze twierdzy.
Ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego.

Rozdział XXI
PRZESTĘPSTWA PRZECIWKO MIENIU, OBROTOWI GOSPODARCZEMU, PIENIĘŻNEMU I PAPIERAMI WARTOŚCIOWYMI

Art. 114.

Kto kradnie mienie, podlega karze więzienia albo karze twierdzy.

Art. 115.

Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inna osobę do niekorzystnego rozporządzania mieniem, podlega karze aresztu albo karze więzienia.

Art. 116.

Kto przywłaszcza sobie powierzoną mu rzecz, podlega więzienia albo karze twierdzy.

Art. 117.

Jeśli przestępstwo kradzieży, oszustwa albo przywłaszczenia dokonane jest na szkodę podmiotu innego, niż Korona, ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego.

Art. 118.

Kto rzecz uzyskana za pomocą czynu zabronionego zbywa, nabywa lub pomaga w przeniesieniu jej własności podlega karze więzienia albo twierdzy.

Art. 119.

Przepisy artykułów poprzednich niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio do programów komputerowych, stron internetowych oraz innej własności intelektualnej.

Art. 120.

Kto działa na szkodę majątkową osoby fizycznej, prawnej albo jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, będąc upoważnionym do zajmowania się jej sprawami majątkowymi, podlega karze więzienia albo karze twierdzy.

Art. 121.

Kto udaremnia lub utrudnia przetarg publiczny w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, podlega karze aresztu albo karze więzienia.

Art. 122.

Kto, nie będąc do tego odpowiednio umocowanym, dokonuje zmian w bazach danych systemu gospodarczego, bankowego, albo innego systemu Księstwa Sarmacji, podlega karze twierdzy albo banicji.

Art. 123.

Kto, nie będąc do tego odpowiednio umocowany, puszcza w obieg krajowy lub obcy pieniądz, papiery wartościowe, albo wartości dewizowe, podlega więzienia albo karze twierdzy.

Art. 124.

Kto, wiedząc o tym, że pochodzi on z czynu przestępczego, pieniądz, papier wartościowy, albo wartości dewizowe sprzedaje, nabywa, przyjmuje albo pośredniczy w przeniesieniu ich własności, podlega karze więzienia albo karze twierdzy.

Rozdział XXII
PRZEPISY KOŃCOWE

Art. 125.

Z dniem wejścia w życie ustawy, tracą moc:
Ustawa Rady Książęcej nr 5 — Kodeks Karny z dnia 29 grudnia 2003 r.,
Ordynacja Mandragoratu Wandystanu z dnia 22 lutego 2005 r. — Kodeks Karny.

Art. 126.

(Skreślony)

(Art. 126 skreślony Dekretem Księcia Sarmacji z mocą ustawy nr 413 o uchyleniu i zmianie niektórych ustaw z dnia 21 sierpnia 2007 r.)

Art. 127.

Ustawa wchodzi w życie po upływie miesiąca od dnia ogłoszenia.

(-) Toride Mako, jego królewska mosc w 2003 roku.